bu yazıma rastladım data ararken: Yaşatabileceğini Bilirken Ölemezsin, Yükü Ağır Gelir

Bitmesi sürüncemeli başlaması geciken işler. Ne büyük tıkanıklık ve ben nicedir çürümekteyim. Birkaç çekingen yeşil yaprak verebilmek için tohumum hacmini değiştiriyor, kokuşuyor, aydınlıktan ayrılıp şekilsizleşiyor. Ne tuhaf; filizlenebilmek için çürümek, sizce de öyle değil mi? Yeni bir döngüye başlamak için yeni bir bilmece çözümlüyor olmak gerek. Bu bilmecenin sonunda göğe uzanan fasulye ağacı olabilecek miyim yahut bir zeytin ağacı? Şaibeli. Bendim bu topraklarda çürüyor, farklı öyküler kodlanıyor filizlenişime. Fakat kana bulanacaksa bu topraklar bu ancak doğumlar arefesinde olmalı. Oysa ne çok kanla sulanıyor bu topraklar. İnsan körpecikliğinde kırık camların seyrine dalıyor. Kaç bahar kaç yaprak solduruyor, kaç deniz kaç pislik örtüyor; bilemiyorum. Bu fevkalade korkunç hikayelerle bezeli gerçeklikte kanlı meselelere değinmeyi sonraya bırakıyorum. Bırakılabilinirmiş gibi...Kalkıp kendime çayın yeşilinden deniyorum, fazlası gözlerimden akıyor. Odunsulaşmış bir gövdenin körpe bir tohumuydum, çürümenin lanetine tutuldum. Fakat yaşatabileceğini bilirken ölemezsin, yükü ağır gelir. O sebeptendir yaşamayı seçmeli diyorum. Çünkü bilirim büklümseldir zaman, bana değer. Bize değer zaman. O yüzden her bir hücremle önce kokuşarak, şeklimi yitirerek, hacmimi değiştirerek de olsa yaşamı seçiyorum. Çürüyorum. Sanki oldum olası çürümekteyim. Nicedir çürüyorum; filizlenebilmek için. Zamanın elinde yoğrulması insanın doğumu kadar sancılı. Zaman ki büklümlüdür kendi bile, bir de zamanın içinde bükülmeyi yoğrulmayı tahayyül etmeli; çürüyen bir tohumun filizlendiği gibi. İşte ben de zamanın denkleminde saatimin çarklarını toprağa ektim. Küller, kan ve kemikler... Bükülüp de zaman buluşunca çarklarım birbirleriyle, toprağı delip çıkacak filizim. Belki Füruğ'un elleri gibi yeşerecekler, kırlangıçlar yuva yapacak. Belki göğe uzanan bir fasulye ağacı olacağım belki de kadim hikayelere konu olan bir zeytin…

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Bilmem, zamanında çok bilmem gerekti, artık bilmiyorum.

Resim
Tahta kurşun kalemleri silinip gidiyor olmaklıkla suçlayıp tükenen tükenmez kalemler almış herkese biraz sitemliyim bugün, en azından arada sırada ellerle kavuşsaydı diye düşündüm. öyleyse sözüm söz ilk fırsatta tüm sitemlerimi tahta kurşun kalemlerle yazıp kağıdından gemi yapacagım, bir sürü gemim olur sanmayın, artık içimde tutmuyorum. Bu sebeple bir küçük gemim olacak suya bırakacağım, sonra suyu suyla arındıracağım ve tüm sitemlerim yüreğim gibi silikleşecek. Sonra kurutacağım ve o tükenen tükenmez kalemlerden alacağım elime, bir bir halkalar geçirir gibi birbirine yeni sözler ekleyeceğim, hayır kullanılmış bir tuvali boyayıp yeniden kullanmak gibi olmayacak ne yazdıysam silik de olsa yerini koruyacak, yarı nemli kağıtta mürekkebim gezinecek ve de, coğrafyasını tanımak istercesine. çoktan söylenmiş ve sonrasında çözüme ulaşmış yahut ulaşmamış sitemlerimin coğrafyasını bilmiyordum ben, yer yön duygum zayıftı tıpkı sevgiden sebep zayıf düşen gücüm gibi... Şimdilerde nerde ne zaman na...
Devamı

İnşaat tozu, yedi günümün yedi'si ve sekizinci günün şafağı

Sayı doğrusunun beriki ucundayım şimdi. Yapılacak tonla iş biriktirdim. Ağır aheste ilerliyorum sıfıra. Bir yandan bana bile tuhaf geliyor bu söylem “sıfıra ilerlemek”. Aldırmıyorum; sadece yolumun seyrine dalıyorum kimi zaman. Tuhaf geliyor bu düzlük. Sahi en son birkaç yaz ayı müsaitliği edindiğim yıllarda dümdüz yollar yürürdüm. Sonra düzlükler de yaz aylarının müsaitliği de bitti. Şimdi yeni bir düzlük edinmişken biliyorum ki yedi günümün yedisi çıkmadan o da yitip gidecek ve ben sıfırdan uzağa taşınacağım. Yedi günümün yedisi çıkıyor ve ben birkaç gizli katman arasında çaprazlanacağım sekizinci günün şafağında, çıktı ne olur bilinmez. Birkaç sayının karesini alacağım, yetişkinler sayıları sever bilirsiniz. Sayılarımı istenilen değerlere vardıramasam da deniyorum. Doğudan yükselen Güneş’in ışıltısını benim cephem görmeyecek. Ancak geç kalmakta bir gün batımını seyredalacağım. Hatırım kalacak. Hep kalır da belli etmez, bir hâl hatır sorulmasından mahrumluğunu da alır oturur dizler...
Devamı

bu yazıların kıvamı hiç tutmuyor.

 bu kez Füruğ'a değil satırlarım. bilmem kime kime ulaşır, zamansızlığın kara deliklerinde kaybolur belki satırlarım bir yorum dahi alamadan.  Çok yorgunum. Yüzyıllar boyu uyuyup uyansam varacağım yer yorgunluğum olur gibi geliyor. Cuma akşamından indirip kepenkleri pazar öğlene uyanıyorum. Ve tatlı bir pazar olmuyor benim için.  Buluşma günü arada kaynıyor. Ve ben suçlu hissedecek kadar dahi ayakta kalamıyorum. Göz kapaklarımın esiri oluyorum. Kahve içsem? Bilemiyorum, demeye kalmadan uyuyuveriyorum. Diller karıştı hatrımda. Okumakta ilkokulda bile güçlük çekmemiştim ben. Gerçi 5 yaşımda okuyamıyorum diye ezberlemiştim bir hikayeyi ama, ilkokulda öğrenince bir daha olmadı bir güçlüğüm. Konuyu dağıtmakta üstüme yok değil mi? Sadece yalan olmasın istedim hikayemde. nasıl bu kadar yorgun olabilirim. Anlamıyorum. Kimileri göz hareketlerimin bile ne denli enerji gerektirdiğini kavrıyorum. Bilmek gibi değil de idrakına yeniden varmak gibi.. Omurgamdaki dinmeyen ağrıyı baz...
Devamı