meğer hiçbiri hiçbir zaman metafor değilmiş, meğer tasvirlerim doğru imiş.

 şimdi yeni metaforlara ihtiyacım olacak, meğer hiç iyi değilmişim benzetme sanatında; meğer tasvir yetim kuvvetliymiş benim.

"kuvvetle muhtemel" bu kelimeyi cümle içinde kullanmak istedim. Ki benim için kritik bir sorunun negatif yanıtının betimlemesi oluyor; "kuvvetle muhtemel". 


buraya zaman zaman yazılar bırakıp zamanın zeminine dokunuyor yeri geldi mi parçaları toplayıp beraberinde yürüyebiliyorum. Zamanının gelmesine karar veren mekanizma nedir henüz çözemedimse de parçalar yerine oturuyor gibi.


yoruluyorum kimileri, sessizliğin gürültüsünden anlayamamanın hantallığından yoruluyorum. Sese hükmetmenin nice yüksek bir yeti olduğunu yeni yeni kavrıyorum. 

Neyseki demokrasi zihnimde işleyebiliyor, oy çokluğu ile mi yoksa oy birliği ile mi kestiremiyorum ve cümlenin sonunu getiremiyorum. Oy çokluğu ile yarım kalan cümleler biriktiriyorum. Oy birliğine varamıyor bütünselliğim.  

satırbaşlarının büyüklüğünü kabullenmiş yönüme isyan bayrağıyla bir diğeri yaklaşıyor, Attila İlhan mıydı küçük harfle başlayan şiirlerine diye değerlendiriyor bir yönüm. Sonra birden sol görüşü bulanık bir birlik kuruyor benliğim, sesimi azad ediyorum. Bence sesim uçlarda yaşıyor ama tabi yine de duyan değerlendirmeli sanıyorum. 


bu yazının bir sonu yok.

mükemmelimi aramıyorum.

notlar bırakıyorum kendime:

"unutmabeni".

sol gözümün görüşü netleşiyor sonra.

Unutmabeni dövmesi ne güzel olmaz mıydı? hemen bir sıkıntı peydah olurdu. Ah annem, belki bir gün dövme yaptırırım. Kızacaksın besbelli. unutmabeni. vermissemichnicht. forgetmenot.







hatırla.

hatırla kendini.

kayıp. 

bulunuyor.

hatırlıyorum,hatırlamaktayım, hatırlayacağım.


Bu bloğa benimkiden başka kaç nazar değimiştir şaibeli. bu açıklığın gizemi beni mutlu kılıyor.

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Bilmem, zamanında çok bilmem gerekti, artık bilmiyorum.

Resim
Tahta kurşun kalemleri silinip gidiyor olmaklıkla suçlayıp tükenen tükenmez kalemler almış herkese biraz sitemliyim bugün, en azından arada sırada ellerle kavuşsaydı diye düşündüm. öyleyse sözüm söz ilk fırsatta tüm sitemlerimi tahta kurşun kalemlerle yazıp kağıdından gemi yapacagım, bir sürü gemim olur sanmayın, artık içimde tutmuyorum. Bu sebeple bir küçük gemim olacak suya bırakacağım, sonra suyu suyla arındıracağım ve tüm sitemlerim yüreğim gibi silikleşecek. Sonra kurutacağım ve o tükenen tükenmez kalemlerden alacağım elime, bir bir halkalar geçirir gibi birbirine yeni sözler ekleyeceğim, hayır kullanılmış bir tuvali boyayıp yeniden kullanmak gibi olmayacak ne yazdıysam silik de olsa yerini koruyacak, yarı nemli kağıtta mürekkebim gezinecek ve de, coğrafyasını tanımak istercesine. çoktan söylenmiş ve sonrasında çözüme ulaşmış yahut ulaşmamış sitemlerimin coğrafyasını bilmiyordum ben, yer yön duygum zayıftı tıpkı sevgiden sebep zayıf düşen gücüm gibi... Şimdilerde nerde ne zaman na...
Devamı

İnşaat tozu, yedi günümün yedi'si ve sekizinci günün şafağı

Sayı doğrusunun beriki ucundayım şimdi. Yapılacak tonla iş biriktirdim. Ağır aheste ilerliyorum sıfıra. Bir yandan bana bile tuhaf geliyor bu söylem “sıfıra ilerlemek”. Aldırmıyorum; sadece yolumun seyrine dalıyorum kimi zaman. Tuhaf geliyor bu düzlük. Sahi en son birkaç yaz ayı müsaitliği edindiğim yıllarda dümdüz yollar yürürdüm. Sonra düzlükler de yaz aylarının müsaitliği de bitti. Şimdi yeni bir düzlük edinmişken biliyorum ki yedi günümün yedisi çıkmadan o da yitip gidecek ve ben sıfırdan uzağa taşınacağım. Yedi günümün yedisi çıkıyor ve ben birkaç gizli katman arasında çaprazlanacağım sekizinci günün şafağında, çıktı ne olur bilinmez. Birkaç sayının karesini alacağım, yetişkinler sayıları sever bilirsiniz. Sayılarımı istenilen değerlere vardıramasam da deniyorum. Doğudan yükselen Güneş’in ışıltısını benim cephem görmeyecek. Ancak geç kalmakta bir gün batımını seyredalacağım. Hatırım kalacak. Hep kalır da belli etmez, bir hâl hatır sorulmasından mahrumluğunu da alır oturur dizler...
Devamı

bu yazıların kıvamı hiç tutmuyor.

 bu kez Füruğ'a değil satırlarım. bilmem kime kime ulaşır, zamansızlığın kara deliklerinde kaybolur belki satırlarım bir yorum dahi alamadan.  Çok yorgunum. Yüzyıllar boyu uyuyup uyansam varacağım yer yorgunluğum olur gibi geliyor. Cuma akşamından indirip kepenkleri pazar öğlene uyanıyorum. Ve tatlı bir pazar olmuyor benim için.  Buluşma günü arada kaynıyor. Ve ben suçlu hissedecek kadar dahi ayakta kalamıyorum. Göz kapaklarımın esiri oluyorum. Kahve içsem? Bilemiyorum, demeye kalmadan uyuyuveriyorum. Diller karıştı hatrımda. Okumakta ilkokulda bile güçlük çekmemiştim ben. Gerçi 5 yaşımda okuyamıyorum diye ezberlemiştim bir hikayeyi ama, ilkokulda öğrenince bir daha olmadı bir güçlüğüm. Konuyu dağıtmakta üstüme yok değil mi? Sadece yalan olmasın istedim hikayemde. nasıl bu kadar yorgun olabilirim. Anlamıyorum. Kimileri göz hareketlerimin bile ne denli enerji gerektirdiğini kavrıyorum. Bilmek gibi değil de idrakına yeniden varmak gibi.. Omurgamdaki dinmeyen ağrıyı baz...
Devamı