Hem her an hatrımda hem de hiçbir şey hatırlamıyorum gibi zaman zaman. Bir çocuğun el işi gibi özenli ama acemi, çabam.

Hem her an hatrımda hem de hiçbir şey hatırlamıyorum gibi zaman zaman.  

Fakat hatırlayabildiğim kadarıyla kelimeler dökülüyor şimdi zihnimden ve kapılıyor bir sele. Bu sel olduğundan olsa gerek belirli bir akış yönü yok hatta kimileri tasviri bile yok bu akışın ancak şunu biliyorum ve bahsedebilirim; sessiz bir onay vardı bakışlarımda ve kararlılık. Çekingen bir davranışın ardında gizlediğim bir güven duydum. Ne saçma! Güvensizliklerden sorumlu müdürmüşüm gibi tüm sorumlulukları yükleyip sırtıma, ağrılarına katlanırdım. Belirsizlik müptelası bir hal edindim. Kabuklarını yoldum yaralarımın, yetmedi.

İşin tuhafı nedir biliyor musunuz, bile bile lades demenin keyfi deniz manzarasında rüzgarın tenini yalayıp geçmesi denli huzurluydu. Eylemine geçmeden sadece o an, o karar anı sanki ıssız bir tepede kollarımı açmış rüzgarı ardıma almış ve "yalnız ben"dim. Üstelik bu biricik ve benim kararımdı. Hangi romanın hangi sahnesinde rol alıyordum. Yazar bendim. İlk kez başrolde yer almıştım sanki. Yazar da oyuncu da bendim. Bu tuhaf gelmemişti üstelik. Hem yalnızlığım o denli kritik ehemmiyete sahiptir ki bir elin beş parmağından ötesini bulmaz bünyeme kattığım kişi sayısı; yine de hiç başrol olmak fikri ilişmedi aklıma. Fırsat olmamasının ötesinde ben yan karakter olmaya hayrandım hep. Artık sorumluluklarımın daha da farkında, artık sorumluluklarımın yükünün daha da altında; artık keyif ve heyecanın da birinci muhattabı olarak devam ediyorum. Bakalım kahramanımız belirsizlik senaryosuna müdahalede bulunacak mı?  

Bir dizinin bir bölümünde kişilerin kaderlerini, zihinlerine etkiyerek, sözleriyle belirleyen bir karakter vardı. Fakat başkalarının hayatı ile o kadar meşguldu ki; karakterlerden biri çıkıp da onun zihnine etkiyerek kaderi şekillendirmeye başlamıştı. Bense içimde kaç parça isem sonunda bir olup çıkıverdim. O karar anına vardım. Sel ya bu, zihnimden akan kelimelerin seli. Hayatımın akışının tasviri olarak yaşantımın seli. Durgun sular istemez miydim? Dalgalı da olsa kabul eden seyirlik denizler.. Bilmem; isterdim muhtemelen. Ama o zaman bilemezdim şimdi bildiklerimi. Bir karar gerektirdi bu yaşam, sonrası sel oldu, durulacak elbet. Her şey altüst olmayayazsa da sular elbet çekilecek. 

İçimin suları sel olsa da ayaklarım kaya gibi bağlı toprağa benim. Gözlerim buğulansa, ellerim görür olur. Görüşüm kısıtlıdır elbet ama kendimi kurtarabilecek kadar işte; bir çocuğun el işi gibi özenli ama acemi, çabam.

Giysimin kolları kıvrılsa mı rahat ederdim ellerime dek çelkilse mi, suyu sıcak mı tüketirdim buz gibi mi? Ne basit sorular. Misal kış mı yaz mı? Kimileri nasıl bu kadar net olabiliyor iki seçenk arasında. Son mu  başlangıç mı? ...

Hem her an hatrımda hem de hiçbir şey hatırlamıyorum gibi zaman zaman. Bir çocuğun el işi gibi özenli ama acemi, çabam.

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Bilmem, zamanında çok bilmem gerekti, artık bilmiyorum.

Resim
Tahta kurşun kalemleri silinip gidiyor olmaklıkla suçlayıp tükenen tükenmez kalemler almış herkese biraz sitemliyim bugün, en azından arada sırada ellerle kavuşsaydı diye düşündüm. öyleyse sözüm söz ilk fırsatta tüm sitemlerimi tahta kurşun kalemlerle yazıp kağıdından gemi yapacagım, bir sürü gemim olur sanmayın, artık içimde tutmuyorum. Bu sebeple bir küçük gemim olacak suya bırakacağım, sonra suyu suyla arındıracağım ve tüm sitemlerim yüreğim gibi silikleşecek. Sonra kurutacağım ve o tükenen tükenmez kalemlerden alacağım elime, bir bir halkalar geçirir gibi birbirine yeni sözler ekleyeceğim, hayır kullanılmış bir tuvali boyayıp yeniden kullanmak gibi olmayacak ne yazdıysam silik de olsa yerini koruyacak, yarı nemli kağıtta mürekkebim gezinecek ve de, coğrafyasını tanımak istercesine. çoktan söylenmiş ve sonrasında çözüme ulaşmış yahut ulaşmamış sitemlerimin coğrafyasını bilmiyordum ben, yer yön duygum zayıftı tıpkı sevgiden sebep zayıf düşen gücüm gibi... Şimdilerde nerde ne zaman na...
Devamı

İnşaat tozu, yedi günümün yedi'si ve sekizinci günün şafağı

Sayı doğrusunun beriki ucundayım şimdi. Yapılacak tonla iş biriktirdim. Ağır aheste ilerliyorum sıfıra. Bir yandan bana bile tuhaf geliyor bu söylem “sıfıra ilerlemek”. Aldırmıyorum; sadece yolumun seyrine dalıyorum kimi zaman. Tuhaf geliyor bu düzlük. Sahi en son birkaç yaz ayı müsaitliği edindiğim yıllarda dümdüz yollar yürürdüm. Sonra düzlükler de yaz aylarının müsaitliği de bitti. Şimdi yeni bir düzlük edinmişken biliyorum ki yedi günümün yedisi çıkmadan o da yitip gidecek ve ben sıfırdan uzağa taşınacağım. Yedi günümün yedisi çıkıyor ve ben birkaç gizli katman arasında çaprazlanacağım sekizinci günün şafağında, çıktı ne olur bilinmez. Birkaç sayının karesini alacağım, yetişkinler sayıları sever bilirsiniz. Sayılarımı istenilen değerlere vardıramasam da deniyorum. Doğudan yükselen Güneş’in ışıltısını benim cephem görmeyecek. Ancak geç kalmakta bir gün batımını seyredalacağım. Hatırım kalacak. Hep kalır da belli etmez, bir hâl hatır sorulmasından mahrumluğunu da alır oturur dizler...
Devamı

bu yazıların kıvamı hiç tutmuyor.

 bu kez Füruğ'a değil satırlarım. bilmem kime kime ulaşır, zamansızlığın kara deliklerinde kaybolur belki satırlarım bir yorum dahi alamadan.  Çok yorgunum. Yüzyıllar boyu uyuyup uyansam varacağım yer yorgunluğum olur gibi geliyor. Cuma akşamından indirip kepenkleri pazar öğlene uyanıyorum. Ve tatlı bir pazar olmuyor benim için.  Buluşma günü arada kaynıyor. Ve ben suçlu hissedecek kadar dahi ayakta kalamıyorum. Göz kapaklarımın esiri oluyorum. Kahve içsem? Bilemiyorum, demeye kalmadan uyuyuveriyorum. Diller karıştı hatrımda. Okumakta ilkokulda bile güçlük çekmemiştim ben. Gerçi 5 yaşımda okuyamıyorum diye ezberlemiştim bir hikayeyi ama, ilkokulda öğrenince bir daha olmadı bir güçlüğüm. Konuyu dağıtmakta üstüme yok değil mi? Sadece yalan olmasın istedim hikayemde. nasıl bu kadar yorgun olabilirim. Anlamıyorum. Kimileri göz hareketlerimin bile ne denli enerji gerektirdiğini kavrıyorum. Bilmek gibi değil de idrakına yeniden varmak gibi.. Omurgamdaki dinmeyen ağrıyı baz...
Devamı